آدرس وبلاگ اصلی لژیون
http://c60mosadeghi.blogfa.com
آدرس کانال تلگرام لژیون پنچم
رود
ما باید سعی کنیم در زندگی تمام جوانب را در نظر بگیریم و در هر موضوعی انسان های تک بعدی وسطحی نگر نباشیم برای انسانهای مصرف کننده سکه همیشه یک رو داشته است که آن رو هم همیشه در تهیه و مصرف مواد خلاصه می شد و خانواده همسر و فرزند همیشه از دست کارهای ما اسیر بودند باید حرف، حرف خودمان می شد چون فکر میکردیم مرد هستیم آنها را همیشه مجبور به خواسته های خودمان میکردیم چون همیشه در حال مصرف مواد مخدر بودیم وبه یک مصرف کننده و معتاد تبدیل شده بودیم از حال و روز خودمان خبر نداشتیم، خانواده از ترس آبرو با ما بیرون در نمی آمد ولی ما همینطور دیوانه وار برای خودمان ادامه میدادیم و آبروی خودمان و خانواده مان را از بین میبردیم چون نمی خواستیم دست از مصرف مواد برداریم در صورتی که می دانستیم تمام بدبختی‌های زندگی ما را مواد مخدر بوجود آورده است چون همیشه از یک زاویه به زندگی نگاه میکردیم و به اتفاقاتی که در اطراف ما می افتاد توجه نمیکردیم هرچقدر جهانبینی ما قوی باشد می‌توانیم اشراف کاملتری نسبت به مسائل زندگی داشته باشیم همه انسانها جهان بینی دارند و هیچ انسانی نیست که جهان بینی نداشته باشد ولی مقدار جهانبینی در افراد متفاوت است این بستگی به ما دارد که چقدر آموزش گرفته باشیم و دانایی کسب کرده باشیم و به فرمان عقل رسیده باشیم تا بتوانیم جهانبینی کاملتری داشته باشیم، انسانی که اطرافیان و خانواده برایش مهم نیست به همان اندازه نادان و جهان بینی پایینی دارد و به همان اندازه به موضاعات زندگی نگاه تک بعدی و سطحی دارد.
وقتی ما دست فرزندمان را میگیریم که به مدرسه ببریم فرزندمان از ما می‌خواهد که نزدیک مدرسه شدیم او را دیگر همراهی نکنیم باید یک مقدار فکر میکردیم از خودمان می پرسدیم که چرا فرزندمان راضی نیست دوستان و همکلاسی هایش ما را ببینند جواب واضح و روشن است چون قیافه خراب شده بود رنگ صورتمان پریده و زرد شده بود لاغر و نحیف شده بودیم و... به همین دلایل بود که فرزند ما می‌ترسید دوستانش او را قضاوت کنند و آبرویش برود و خیلی از مسائل برای فرزندمان پیش بیاید، چرا به این موضوعات فکر نمی‌کنیم و عواقب کارمان را نمی‌سنجیم و دوباره مصرف میکنیم وهمه را در این مشکل که خودمان به وجود آورده ایم مقصر می‌دانیم اما هیچ کاری انجام نمی دهیم هیچ تصمیمی نمیگیریم که بتواند زندگی ما را بازگرداند تمام اینها به این خاطر است که مشکلاتمان را از یک زاویه و از یک بعد نگاه میکنیم و جهانبینی درستی نداریم.
انسانها وقتی سرشار از انرژی می‌شوند که بتوانند مشکلاتشان را حل کنند، کسی که بتوانند درست یک پله یعنی یک پنجم از مواد مصرفی اش را کم کند به این راحتی ها نمی تواند برگردد به مواد زدن ولی کسانی که ظاهری پله کم می‌کنند با یک بهانه کوچک دوباره مصرف‌کننده می‌شوند چون در ظاهر و سوری پله کم کرده اند و واقعی نیستند.
ما باید دقت کنیم زمانی که مشکلی برایمان پیش می آید ساده و زودباور نباشیم و هر چیزی ویا هر حرفی را زود قبول نکنیم و با یک حرف دوستمان دشمن نشود و برعکس با یک حرف دشمنمان سریع دوست نشود.
وقتی ما با کنگره آشنا می شویم برای اینکه درمان حاصل بشود و به تعادل برسیم باید برای هر موضوعی که در راه درمان و زندگی است تفکر کنیم تامل کنیم و تعقل کنیم چون ما در وادی اول یاد میگیریم که با تفکر ساختارها آغاز می گردد بدون تفکر هر آنچه هست رو به زوال است اگر می خواهیم درمان شویم اول باید تفکر کنیم که برای چه می‌خواهیم درمان شویم بعد از درمان چه کاری می خواهیم انجام بدهیم اگر تفکر نکنیم درمان ما هم به زوال میرود بهترین ساختارها هم بدون تفکر محکوم به نابودی است ما اگر در مسیر درست حرکت کنیم حتما می‌توانیم صفت هایمان را تغییر بدهیم (وادی دهم).
در مسیر حرکت ما، همانند رود هستیم یک جاهایی از گذرگاه های پر پیچ و خم عبور میکنیم ودر طی مسیر سختی های زیادی را باید متحمل بشویم یک جاهایی هم به سر پایینی می افتیم یعنی سفر در کنگره طبق مراد و خواسته خودمان میشود و زندگی به کاممان است ولی هر سر پایینی یک سر بالایی هم دارد که باید در سر بالایی ها زحمت بیشتری بکشیم تلاش کنیم و زور بزنیم که سر بلایی را به پایان برسانیم تازه بعد از رسیدن به بالا می بینیم یک درخت یا یک سنگ بزرگ جلوی حرکتمان است باید یاد بگیریم که چطور از این مشکلات عبور کنیم، افراد خیلی زیادی در اطراف ما هستند، خیلی از افراد دوست ما هستند و شاید چند نفر هم دشمن ما باشند و چند نفر هم حسود که امکان دارد سنگی، چوبی، کفشی و... در رود (زندگی من) بیاندازند.
ما همان طور که از خودمان مراقبت میکنیم باید مواظب مسیر هم باشیم که از چه مسیرهایی عبور میکنیم و در آنجا چه خبر است نباید فکر کنیم خودمان تنها هستیم، چون همیشه خانواده، همسر، فرزند، جامعه، اقوام، آبرو و اعتبار در کنار ما هستند پس ما باید به غیر از خودمان از اینها هم مراقبت کنیم و همیشه با دید باز و۳۶۰ درجه با آگاهی و دانایی از این مسیرها گذرکنیم تا کوچکترین آسیبی به خودمان و اطرافیانمان وارد نگردد.