وب سایت اصلی
http://www.c60mosadeghi.blogfa.com
ما انسانهای مصرف‌کننده حاضر نیستیم برای مشکلات خودمان یک قدم برداریم، همیشه انتظار داریم یک نفر دیگر مشکلات ما را حل کند. کاش ما به این درک و فهم می رسیدیم که باید مشکلاتی که خود باعث آن بوده ایم را خودمان حل کنیم، ولی متاسفانه ما به دنبال مقصر می گردیم که مشکلاتمان را بر گردن دیگران بیندازیم.
ما باید همیشه مواظب نعمتهایی که خداوند به ما داده باشیم، زمانی ما بدنی سالم و نیرومند داشتیم با صورتی بشاش و قامتی راست، هیچکدام از ما مصرف‌کننده به دنیا نیامده ایم، از حال خوب زیاد و از روی درد بی دردی برای خودمان درد تراشیدیم، چون جهان بینی نداشتیم و دید درست و شناختی از شهر وجودی خودمان نداشتیم برای اینکه یک قسمت هایی از بدن خود را قوی کنیم کل بدنمان را از بین بردیم.
زمانی که عاری از اعتیاد بودیم حال خیلی خوبی داشتیم، سرشار از انرژی و نیرو، ولی نیروی زیادی ما را به بیراهه کشاند و مصرف مواد مخدر باعث شد که انرژی ذخیره بدنمان را خیلی زود مصرف کنیم، به همین دلیل اغلب مصرف کننده ها چهره های شان بیشتر از سنشان نشان می دهد وقتی به چهل سالگی میرسند چهره یک انسان شصست ساله را دارند.
به واسطه مصرف مواد مخدر به جای رسیدیم که به آن می‌گویند قانون اعتیاد، قانون اعتیاد می‌گویند که مواد مخدر هر چیزی را اول به ما بدهد اول همان چیز را از ما میگیرد، اگر مواد مخدر مصرف کردیم که کار بیشتری کنیم خیلی زود بعد از چند ماه کم کم ساعت کار ما از ۱۲ ساعت به ۱۰ساعت به ۸ ساعت و....کاسته میشود وبه جایی می رسیم که دیگر قادر به کار کردن نیستیم و نمی توانیم حرکتی بکنیم، اگر مواد مخدر مصرف کردیم که روابط مان بیشتر شود باز طبق قانون اعتیاد اول روابطمان را از ما میگیرد.
حالا که به کنگره آمده ایم و در حال درمان هستیم کم کم نیروهای محصور شده آزاد می شوند، و آرام آرام نیروهایمان بر می گردد مثل نیروی تفکر، نیروی عشق، نیروی کار، نیروی بدنی، نیروی بینایی، چشایی، بویایی، و....ما با یک سفر خوب باید با گرفتن آموزش های درست به قدری قوی شویم که این نیروها را در حیطه اختیار خودمان حفظ و نگهداری کنیم و آنها را به باتلاق نریزیم و فرمانده شهر وجودی خودمان باشیم.